BART TEN BRUGGENCATE

Nederlands 

Nederlands

BART TEN BRUGGENCATE

Bart ten Bruggencate (3 mei 1954, Buurse) behaalde in 1971 het diploma HBS-b. Na een jaar medicijnen, een jaar kunstacademie en twee jaar psychologie koos hij uiteindelijk in 1975 definitief voor een bestaan als beeldend kunstenaar. Deze keuze was mede het gevolg van zijn contacten met de in Frankrijk wonende Nederlandse kunstschilder en graficus Edlef ter Haar Romeny (1926), een goede vriend van zijn ouders.
Landschappen, bloemen en stillevens zijn de hoofdmotieven in het werk van de in Haaksbergen wonende kunstenaar. Bart ten Bruggencate schildert voornamelijk met olieverf. Voor het werk op papier maakt hij vooral gebruik van aquarel, biester, gouache, houtskool en zeefdruk.
Naast het vrije werk heeft de kunstenaar ook veel werk in opdracht uitgevoerd. Zo heeft hij in de loop der jaren toenemende bekendheid verworven met zijn portretten.
Voor verschillende opdrachtgevers heeft Ten Bruggencate sculpturen ontworpen, die in nauwe samenwerking met de Boekelose beeldhouwer Bert Nijenhuis in brons werden uitgevoerd.




DECORSTUKKEN VOOR DE GEDACHTEN
'Elk schilderij - hetzij figuratief hetzij non-figuratief - is in eerste instantie
niets meer en niets minder dan verf op doek'

Het is deze onomstotelijke waarheid die kunstenaar Bart ten Bruggencate (1954) koestert. Hij schildert landschappen, bloemen en stillevens, maar eigenlijk schildert hij die ook niet. Hij doet geen poging om de werkelijkheid na te bootsen. Gebruikt het motief, zoals hij zich dat herinnert, als aanleiding om een schilderij te maken. Je zou kunnen zeggen dat hij zijn motieven 'weg' schildert in zijn drang om ze te vertalen naar een schilderkunstige werkelijkheid. Een werkelijk¬heid die nu eens niet wordt gedicteerd door regels van buitenaf, maar een werkelijkheid waar de intuïtie van de kunstenaar regeert. Ten Bruggencate laat de beeldende middelen hun werk doen en regisseert waar nodig. Laat de kleuren harmoniëren of juist contrasteren. Scheidt vormen van elkaar of doet ze in elkaar overvloeien. Vervaagt contouren, maakt voor- tot achtergrond of andersom. Plaatst enkele lijnen aan de randen van het doek om de aandacht af te leiden van het midden en laat het licht vallen zoals het vallen wil. Dit alles tot het moment dat hij besluit dat het goed is. Het schilderij in harmonie met zichzelf. Het motief is dan allang aan flarden. De flessen en kommen, de bloemen en de horizon zijn aangevreten door de verf. En toch nog zodanig aanwezig dat de verbeelding geprikkeld wordt. Decorstukken voor de gedachten, noemt Ten Bruggencate zijn schilderijen, die hij dan ook bewust titelloos laat. Opdat het associatieve vermogen van de kijker vrij spel heeft.
drs. Judith Toering
KUNSTWERK, jaargang 11 nr. 5 november/december 1999

Stuur e-mail



* Invoer verplicht
Website by Tomston